Porwana cz. II

       Lou obudziło białe światło. Otworzyła oczy i zamrugała, próbując szybciej przyzwyczaić się to magicznego blasku.
       Ręce i nogi miała zakute w kajdany. Skrzydła unieruchomiono magią. Dodatkowo zamknięto ją w jakiejś magicznej, zielonkawej klatce. Pozostawiono jej jednak na tyle swobody, że mogła się schylać, kłaść i podnosić.
       Nie było jej zimno ani gorąco, jednak odczuwała głód i pragnienie. Kiedy tylko o tym pomyślała, natychmiast pojawiły się przed nią kielich z wodą i półmisek z jedzeniem: trochę mięsa, ser i pół bochenka chleba. Usiadła krzyżując nogi i zabrała się do jedzenia. Ciągle nasłuchiwała czy ktoś nie idzie.
       O dziwo: nie bała się! Kiedy usłyszała jak torturowano Nasuadę podczas Wielkiej Wojny, uznała, że nic gorszego nie może jej spotkać. Poza tym, uważała, że jest silna i sobie poradzi... jakoś... A poza tym, Islingr, Morsallor i reszta na pewno jej już szukają...
         Po skończonym posiłku siedziała tak jeszcze z godzinę,  dopóki nie usłyszała kroków. Drzwi przed nią cicho skrzypnęły i do środka weszło dwóch zakapturzonych mężczyzn. Oboje byli trochę przygarbieni, jednak u jednego z nich - wyższego - wyraźnie rysował się garb.
- Oo! - zawołał garbaty - nasza droga Strażniczka się już obudziła! - po czym zrzucił pelerynę na podłogę. Tez miał skrzydła - jak Louisa!
- Jesteś... - zaczęła dziewczyna.
-Tak... jestem Smoczym Strażnikiem - przerwał jej melodyjnym głosem - Tak jak ty Louiso - odwrócił się i sięgnął po jeden z kielichów stojących na półce, nie wiadomo czemu. - Jedynym prawowitym Smoczym Strażnikiem! - ryknął i rzucił naczyniem o podłogę, które roztrzaskało się na drobny mak - Jednak nie mogę nim być... Bo smoki stworzyły sobie nowego Strażnika... jak widzę.... i to jeszcze nie z Alagaessi!
- Skąd wiesz, że...
- Obserwowałem ciebie od samego początku. Tylko mi ten Przywódca Zdrajców Galbatorixa - Eragon Cieniobójca, wszedł w drogę zabierając ciebie na dwa lata do szkoły...
           Lou milczała. Zastanawiała się ile ten gościu o niej wie?
- Każdy Smoczy Strażnik to osoba wyjątkowa. Nie bez powodu, smoki ich wybierają. Oni strzegą ich tajemnic... - odezwał się znowu, przechadzając się po kawałeczkach szkła. Lou zauważyła, że jest bez butów i odłamki rozcinają mu skórę. Domyśliła się, że to chory umysłowo wariat.
- Eee... białe myszki? - szepnęła.
- Co? - spojrzał na nią ze zdziwieniem. Drugi wyglądał tak, jakby zatrząsł się ze śmiechu.
- Nic... nic, już nic...
             Smoczy Strażnik spojrzał na nią jeszcze raz, po czym zwrócił się w stronę drzwi i wyszedł. Drugi wciąż zbierał kawałki szkła.
             Lou nie odzywała się ani słowem. Wodziła tylko wzrokiem za mężczyzną. Kogoś jej przypominał. Widziała już gdzieś ten sposób chodzenia...