Bestia jak Lethblakka cz.II

      - Na niebiosa! - krzyknęła Arya - Czy to... czy to Louisa?! I Islingr! Co oni tam robią?!

- Aryo? - zapytał Eragon.

Elfka posłała mu myślą obraz Islingra przemykającego pomiędzy walącymi się ponad tysiącletnimi sosnami, umykającego przed żrącą substancją, która przepalała drzewa i siekącego na kawałki łapy poczwary.

- Aryo... - zaczął Eragon, jednak już wiedział co elfka ma zamiar zrobić. 

       Firnen rzucił się w dół. Jednak, kilkanaście stóp nad ziemia zawahał się i zawisł w powietrzu. Arya też zdumiała się. 

       Datherd podbiegł do Islingra. Skoczył obok niego i wbił miecz w ciało bestii, aż po rękojeść. Potwór ryknął z bólu. Szamotał łbem i obracał nim na wszystkie strony, szukające tego, który tak boleśnie kolejny raz go ranił...

***

- Gdzieś to musi być... - mruczała Lou sama do siebie, biegając pod brzuchem Lethrblakki - Każda bestia, nawet nie wiadomo jak opancerzona ma swój słaby punkt...

- LOUISO! - usłyszała w myślach głos Aryi - Co wy tam robicie?! Uciekajcie?!

- Nie Aryo!  - odparła dziewczyna - To śniło mi się po nocach... żeby zabić .. pokonać to COŚ, muszę wstrzyknąć mu... albo jej... truciznę... To może być tylko ta, która jest w kolcach na moich skrzydłach...

- Lou! Ale... nie zdążysz uciec! Ciało Letrhblakki cię zmiażdży!

- Zdążę... A jeżeli nie to... przekaż Islingrowi, ze go przepraszam...

- Za co?

- Będzie wiedział... - Lou urwała kontakt myślowy. 

Firnen otrząsnął się z otępienia. Wzbił się wysoko w powietrze i dołączył do Saphiry.
- Dadzą sobie radę - smok szepnął do elfki.

- Wiem - odparła mu z dumą - Eragonie! Czemu tu tak krążycie, zamiast zejść na ziemie?

- Dla tego... - odparł jej Eragon i posłał jej obraz, który od kilku minut przesyłał Nierennie, a ona Louisie - W Szkole, zanim do nie dołączyłaś, bardzo dokładnie studiowałem anatomię Ra'zaców i Lethrblakk. Wiem, gdzie są ich czułe punkty... Zastanawiam się tylko... skoro jest Lethrblakka, to gdzie są Ra'zacowie?

- A może... - zaczęła Arya - Może to nie jest już Letrblakka?

- "Już"? - zapytała Saphira..

- Lethrblakki jeszcze trochę myślały... miały swój rozum i były, na swój sposób, mądre... Kiedy wniknęłam w świadomość tego czegoś... nie miała żadnych myśli, jedynie to, że chce zabijać... Poza tym, Lethrblakki nie pluły taki żrącym kwasem....

- Myślisz, że...

- Tak.... myślę, że jest to jeszcze wyższe stadium rozwoju... 

Smoki i Jeźdźcy spojrzeli z góry na bestie. Lethrblakki miały skrzydła, to COŚ nie miało... 

- To starzec! - krzyknął Eragon - Potwór ma przynajmniej z pięćset lat!

- Czy to może być jeden z pierwszych potworów, które przybyły do Alagaessi?- zapytał Firnen.

- Pisma elfickie podają, że wszystkie Lethrblakki zostały zabite... - zaczęła Arya.

- Oprócz tej jednej, która przerodziła się w to... - dokończył za nią Eragon.