Złota Loivissa

     Lou obróciła się na drugi bok. Wystawiła nagie ramię spod kołdry i objęła klatkę piersiową Islingra przytulając się. Chłopak mruknął przez sen.
     Nie mogła spać... Coś się stało... Coś niedobrego stało się w Ellesmerze...

***

      - CO?! Eragonie, żartujesz sobie, tak? Nie... to niemożliwe! - krzyczała Arya.
- Aryo... Aryo! Proszę... spójrz na mnie... - Eragon ujął jej twarz. Płakała. Pierwszy raz od bardzo dawna nie widział jej w takim stanie - To nie wszystko. To, że Ellesmera spłonęła, nie jest najgorsze... - szepnął sam ledwie powstrzymując się od płaczu..
- Nie... nie jest? - łkała elfka zastanawiając się chwilę. Potem, kiedy powiedział jej co się naprawdę stało, szeroko otworzyła oczy i krzyknęła.
- NIEE!!! Nierenna! Co z nią?! - zachwiała się na nogach mocno chwytając za nadgarstki swojego męża. Wciąż ściskał jej twarz.
- Żyje, ale... - urwał niezdolny wypowiedzieć więcej. Arya zaplotła mu ręce na szyi wtulając twarz pełną łez w jego pierś. Objął ją najmocniej jak mógł.
- Eragonie - szepnęła - powiedz mi... co z nią....
- Została porwana przez... Czarną Strażniczkę... - wtrąciła się Saphira, która razem z Firnenem leżała w "ich kącie" łapa w łapę. Po ich pyskach również spływały słone krople.
Arya osunęła się na podłogę. Nogi miała jak z waty.
- Wszystko co ocalało... przenoszą do Osilonu - powiedział Firnen - Nie chciałem ci tego mówić wcześniej... Eragon chciał ci to przekazać...
      Do drzwi ich pokoju ktoś zapukał. Arya chlipnęła.
- Proszę...
Drzwi uchyliły się. Do środka zajrzał Islingr. Za nim weszła Lou.
- Co się stało? - spytał Islingr podchodząc do ojca - Tato? Mamo?
Arya nie odpowiedziała nic tylko zwiesiła głowę nadal płacząc... Eragon zmusił się d wyduszenia z siebie tej strasznej nowiny...
- Ellesmera... już nie istnieje...
- CO?! Co się stało?! - krzyknął Islingr.
- Wczoraj wieczorem... Czarni Strażniczy zaatakowali stolicę - mruknęła Arya - Spalili wszystko, nie wiem jakim cudem, ale spalili! Porwali Nierennę!
- Co... nie! Nierenna! - Islingr instynktownie odwrócił się w stronę drzwi.
       Lou nic nie mówiła. Wielkie łzy spływały jej po twarzy. Westchnęła, krztusząc się "kluską w gardle".
- Ja... Aryo, Eragonie... ja... - jąkała się cofając się w stronę drzwi i zerkając co chwilę w stronę smoków.
- Lou... to przecież nie twoja wina... - Arya zerwała się z podłogi i objęła dziewczynę.
- Ale ja... ja już od kilku dni coś przeczuwałam... Mogłam ostrzec...
- Lou? Co... jak to... jak to przeczuwałaś? - zapytał Eragon.
- No... czułam, że tam może się coś stać... Czułam, że Kitrina przeżyła... Wyczuwałam ją. Jej umysł. Wyczuwam umysły wszystkich Strażników! - wybuchnęła w nagłym olśnieniu. Łzy wciąż moczyły jej kołnierzyk koszuli.
- Biała Strażniczka, która ma kontrolę nad wszystkimi Strażnikami, nawet jeżeli oddaleni są od niej o kilkaset mil. Lou... czy ty zdajesz sobie z tego sprawę? - twarz Eragona rozjaśnił nagły uśmiech - Wiesz co to oznacza?
- Co? - spytali jednocześnie Islingr, Lou i Arya.
Eragon z dziwnym spojrzeniem rzucił się do ksiąg leżących na półkach biblioteczki. Szybko wodził wzrokiem po grzbietach ksiąg. Chwilę potem wyjął jedną z nich. Otworzył ją gdzieś na końcu, przewracając szybko karty. W końcu znalazł. Obok tekstu widniał rysunek złotej lilii.
- Smoczy Strażnik, który posiadł umiejętność łączenia się ze wszystkimi Strażnikami, nie zważając na odległość, czy kolor skrzydeł, osiągnął najwyższy poziom swych umiejętności, winien być zwany Strażnikiem Złotej Loivissy. Strażnik taki bowiem nie otrzymał swego daru od smoków, tylko, poprzez smoki, od Istot Bezcielesnych - Duchów Alagaessi. Dodatkowe dary to: umiejętność hipnotyzowania swym głosem nawet innych Smoczych Strażników, złoty odcień włosów, w wypadku kobiet: niemalże boska uroda... - czytał zarówno Aryi Islingrowi i Lou, jak i smokom. Potem spojrzał po nich. - To jedna z ksiąg znalezionych w tunelach pod Skullblakkas Varden, zanim Szkoła jeszcze powstała.
- Z tą boską urodą to mocno przesadzili - mruknęła Lou patrząc się w lustro i ocierając ostatnie łzy z twarzy...
- Poczekajcie... tu jest jeszcze więcej: Jeżeli taki Smoczy Strażnik odnajdzie Złotą Loivissę i zrobi z niej swą broń stanie się zupełnie niepokonany...
- Złotą Loivissę? - zapytała Arya - Eragonie! Złote lilie! Pamiętasz... kwiat, który mi dałeś... duchy przemieniły go w metal... w złoto!
- Właśnie! O tym samym pomyślałem - uśmiechnął się jeździec.
- Tato... - zaczął Islingr - Tylko skąd w tych księgach ta informacja. Przecież mówiłeś, że te księgi są najstarsze w Alagaessi. Spisywane przez kogoś, kto żył dużo wcześniej - zanim pojawili się ludzie i krasnoludy... możliwe, że nawet elfy... Przez "Nie wiadomo Kogo".
- Islingr - wtrąciła się Lou - Nie chciałam ci mówić, ale... Wraz z innymi jeźdźcami i nowymi Strażnikami odkryliśmy niedawno nowe tunele pod Skullblakkas Varden. W tym, również te księgi. To - wskazała palcem na tom na stole - To jest jedna z najnowszych "Najstarszych Ksiąg" w Szkolnej Bibliotece. Smoczy Strażnicy są równie starzy jak smoki. Pojawili się tu mniej więcej w tym samym czasie. Nie byli ludźmi, elfami, czy krasnoludami. Po prostu... byli częścią smoków. Odkryliśmy to dopiero niedawno.
- Zanim założyłem szkołę w ogóle nie słyszałem o żadnym Strażniku. Ale te księgi... one są prawdziwe... Pisane są jedna z najstarszych odmian Pradawnej Mowy. Niektóre z Eldunarii miały z nią styczność, kiedy odchodziła już w zapomnienie... - dodał Eragon.
- No dobrze... rozumiem. Ale skąd wspomnienie o złotych kwiatach. Przecież sami mówiliście, że przemieniły je duchy przy was... - Islingr wskazał gestem dłoni na ojca i matkę.
- Tego nie wiem synu. Możliwe, że duchy już wcześniej przemieniały kwiaty w metal...
- Może nie tylko kwiaty... - wtrąciła Arya.
- To... - zaczęła nieśmiało Lou - Gdzie mam szukać tego kwiatka? Bo nie mam zielonego pojęcia...
- Nie musisz daleko - uśmiechnął się Eragon - Mamy je tu, w szkole. Kilka kwiatów, hodowanych w doniczkach...
- To dobrze... Islingr - chwyciła go za rękę - Zabieram ten kwiatek i lecimy do Osilonu. Ktoś musi skopać tyłki Czarnym Strażnikom, za to, co zrobili.
- Nowi też z nami lecą?
- No pewnie! Dlaczego nie? - objęła go w pasie.
- Vincentin i Vitie na pewno ucieszą się z waszego przybycia. Eragonie, a może my też...
- Aryo, idzie zima. Musimy zostać w szkole... Poza tym, mogą również nas zaatakować. Wiedzą, że szkoła jest ważnym punktem strategicznym... Kitrina zapewne powiedziała im wszystko, co wiedziała...
- A wiedziała dużo - dodał Islingr - Nie martw się mamo... Poradzimy sobie...
- Nie martwię się, ale strasznie nie lubię rozstań z wami - uśmiechnęła się obejmując syna i synową.
- Och... uważaj, bo nas jeszcze udusisz - zaśmiała się Lou.
- A wiesz, że nie możesz tego zrobić. Kto by wtedy walczył z Czarnymi Strażnikami? - dopowiedział Islingr. Wszyscy wpadli w śmiech. Jednak w każdym z tych głosów brzmiała nutka smutku i opłakiwania...

***

No nareszcie doszłam do tego, jak doprowadzić do porządku szablon... Z pomocą Jill z Zaczarowanych Szablonów. Bardzo dziękuję za pomoc i ufam, że szablon się spodoba ;)